De acht van DaNang!
Blijf op de hoogte en volg Merijn
06 Februari 2014 | Vietnam, Da Nang
Beste Jingskes en Jangskes
"Alweer tijd voor het volgende verhaal"???? Yep, alweer tijd voor het volgende verhaal want er is hier weer het een en ander gebeurd... maar dit keer ook in negatieve zin! Ik zal positief beginnen ;).
Het optreden was super gegaan! Ik had tijdens het optreden stiekem wel wat bladmuziek achter mijn versterker gezet zodat ik steeds kon spieken ;). Buiten wat kleine foutjes, hebben we hier een mooi legendarisch optreden gegeven waar zelfs de Pimpeltuupkes een puntje aan kunnen zuigen. Naast gratis consumpties gaf de kroegeigenaar mij aan het eind van de avond 100.000 Dong!!!!! Eh......... eehhh ja das 3,20 euro ;). Uit enthousiasme vroeg ik niet veel later, de zanger van de band om even te proosten op de geslaagde avond (twee kleine wodka).... eh das dan 100.000 Dong zei de kroegeigenaar met een grote smile op zijn gezicht. Weg salaris!!!!! Maar het goede nieuws is dat ze mij gevraagd hebben voor de band....Dus al met al een top avond!!!! Helaas was dit tijdelijk het laatste optreden, aangezien de volgende dag Tet Holiday begon.
Tet Holiday (Nieuwjaar) is hier ook echt Nieuwjaar. Heeeel mooi met veel vuurwerk en veel feesten (podia). Het mooie aan dit feest is dat niemand, maar ook echt niemand iets uitvoert. Ik bedoel.... de gemiddelde Vietnamees is nauw niet echt heel productief (buiten het feit dat ze wel allemaal +- 60 uur per week “werken”) Of ja "werken"?? Met hun GSM bezig zijn op een andere plaats dan thuis is een betere omschrijving.... maar in deze periode is het nog “heftiger”. Zelfs agenten die niets doen met als excuus dat ze in deze periode geen boetes willen uitschrijven. Maar goed, Tet was dus erg geslaagd! Vanaf morgen herpakt Vietnam zich weer en begint het gewone leven weer.
Eergisteren zijn Neil (De schot) en Jazz gearriveerd (mensen die mij onderdak gaven in Haiphong). Het was weer super om hen te zien.... dus om iets terug te doen voor deze mensen hadden wij een welkomsfeestje met “onze” maten georganiseerd. We rekenden op een man of 10.... maar een paar uur later stonden er +-25 man in onze huiskamer/keuken. Gelukkig namen de meeste mensen eigen drank mee.... met als resultaat een feestje waar wederom de tuupkes (dit maal Akkerstraat 8) een puntje aan kunnen sabbelen. Ook hier is een paar keer “de knaller” voorbij gekomen. Helaas beschikken wij over iets minder legendarische figuren... Maar toch, super om hier met die Vietnamezen op deze muziek te dansen ;).
Wel.... dan nu toch wel een serieuzer stuk... En om niet alleen mooi weer te willen spelen.... ook dit maak ik helaas mee. Gisteren (4 feb) stond ik op. Het begon allemaal vrij normaal. Met een zacht gekookt eitje en een heerlijke baguette genoot ik van het zicht wat ik had (een kopje koffie op tafel die ik waarschijnlijk niet veel later zou nuttigen). Helaas kwam niet veel later Jazz met de mededeling dat Jazz en Neil uit elkaar zijn. Tja das een zuur begin van de dag en wat kun je meer doen dan troost bieden en gesprekken voeren. Na een tijdje kreeg ik telefoon van mijn plaatselijke maat en vertelde hij mij dat hij er doorheen zat (down). Niet veel later stapte ik op de motorbike om naar hem toe te gaan. Was uiteindelijk een prettig gesprek!!!! Daarna reed ik op mijn motor naar de bergen om even te chillen en reed pas rond de avondspits weer naar huis. Thuis aangekomen zat Neil in de woonkamer en wilde even wat drinken in een plaatselijke bar. Ook voor hem was het natuurlijk een heftige dag! Tja mensen en nu komt het...
Wat ik daar heb mee gemaakt is bijna onbeschrijfelijk. Toch probeer ik het te beschrijven ;). De bar (die ik al eerder heb beschreven), bestaat uit kleine tafeltjes en kinderstoeltjes (plastic) die de meeste misschien wel vanuit groep 1 kennen (ik ga er voor het gemak even vanuit dat iedereen ook in groep 1 heeft gezeten, of zelfs heeft afgemaakt). Deze tafeltjes staan op de stoep. Neil en ik zaten dus aan een klein tafeltje. Na ongeveer 20 minuten werden we opgeschrikt door lawaai. Twee mannen waren op de vlucht voor een grotere groep (bestaande uit +- 8 man, De acht van Da Nang). Een van deze mannen werd te pakken genomen en daar hevig in elkaar geschopt. Heel erg laf om dit met meerdere mensen te doen. De andere kerel stond ongeveer 4 meter van ons vandaan en pakte alles wat gooibaar was. Glas, stenen, flessen (richting de groep). Twee van de mensen uit de groep smeten ook dingen terug.... waardoor wij ook midden in het slagveld zaten. Wij moesten ook letterlijk vluchten. Op dat moment dacht ik nauwelijks na en sprongen wij richting een muurtje waar we veilig waren. Ondertussen werd de andere jongen nog steeds op brute laffe manier, te grazen genomen. De andere jongen die aan het gooien was werd opgejaagd en verdreven. Ik zelf zag het allemaal vrij goed gebeuren en was op dat moment erg bang (zoals iedereen, niemand was op straat te vinden).
Ik wil dan ook grote credits geven aan Neil die als eerste het initiatief nam om (na een paar seconde) naar het slachtoffer te lopen. Ik twijfelde geen moment en liep met hem mee. Ondertussen was de jongen Knock-Out en lag hij met een bebloed gezicht op de grond. Neil ging meteen naast de jongen zitten en probeerde hem op te lappen. Ondertussen kwam de groep weer (enkele meters van ons vandaan) met wederom weer een "maxima" aan agressiegehalte. Met glas, flessen en stenen in hun handen wilde ze opnieuw naar de jongen (die dus al knock out lag), samen met een ander vrouwtje heb ik misschien wel erger weten te voorkomen door letterlijk die gasten tegen te houden terwijl Neil nog steeds zich over het slachtoffer bekommerde. Gelukkig is Neil (ook +-185 m en ook geen lichtgewicht) vergeleken met de Vietnamezen.
Ondertussen dat wij daar stonden is het slachtoffer met behulp van 2 anderen afgevoerd (waarheen, ik heb geen flauw idee). Hoewel het erg heftig was hebben ze ons helemaal niets gedaan. Maar de agressie in hun ogen heeft me wel aan het denken gezet. Het is echt zo dat ik hier tijdens mijn reis, geen een enkel negatieve of agressieve reactie van welke Vietnamees dan ook heb gezien. Altijd lachen, aardig en behulpzaam!!! Maar goed. De andere jongen (die dus in het begin van alles gooide) was dus weggelopen. Ik wil absoluut niet het beeld schetsen dat hij zijn maat in de steek liet want dat was echt niet zo!!!! Maar die jongen was dus “te voet” verdwenen. De groep herpakte zich.... Ze verzamelden wederom weer stenen en verdeelden zich over 5 motoren.
Ik begrijp een paar woorden... maar het was vrij duidelijk dat ze deze (andere) jongen weer gingen zoeken. Erg heftig vooral dat deze kerels door gingen, terwijl het slachtoffer al helemaal knock-out was!!!!! Ik weet zelf niet wat de oorzaak was van deze mishandeling.... en ik weet ook niets van het vervolg. Wel weet ik dat dit iets is wat ik nog nooit eerder heb gezien en ik dit “incident” al helemaal niet onder het rijtje Vietnam zou plaatsen. Nadat de jongens vertrokken ging iedereen weer naar zijn tafeltje. Uiteraard waren Neil en ik erg geschrokken en spraken over het voorval en over “ons handelen”. Wat ons erg opviel, was dat enkele minuten later, iedereen weer heerlijk zat te eten/drinken, luid werd gelachen en verder ging alsof er niets was gebeurd. Tijdens een gesprek met wat andere bezoekers werd ons verteld, dat we goed hadden gehandeld tegen de Vietnam Maffia.... en dat “wij” ons nooit zorgen hoefden te maken in Vietnam aangezien zij ook de Internationale naam van Vietnam niet willen bederven. Toch weer de witte huid... die zelfs voor dit soort figuren, ooooo zo belangrijk is hier!!!!
Tja mensen. Zoals ik al zei... hoop ik dat dit een incident is want echt, echt alle mensen die ik hier ontmoet zijn zo vriendelijk!!!!!!! Sorry als ik misschien wat mensen aan het schrikken heb gemaakt maar zoals ik al zei, dit maak ik helaas ook mee.
Ondanks dat... gaat het verder goed met mij... is het gezellig... en ben ik bezig om weer wat nieuwe nummers te leren, aangezien ik over 3 dagen weer op het podium moet verschijnen ;). Dusssss geen zorgen ;)!!!!!
@ Familie. Natuurlijk heb ik Limburg erg hoog zitten!!!... Ik bedoel ik hou van Rowwen Heze, Gulpener bier en ook het dialect brengt vaak een glimlach op mijn gezicht :P :P hehe. Maar het meest houd ik natuurlijk van de mensen die daar wonen ;)!!!! (zo das wel even genoeg voor nu ;)
@ Sandrine... Super leuk maar ik ben ook blij met "één" reactie hoor ;).
@ Wieteke... Jah Nieuwjaar was super hier ;). Hoop dat het ook zo was in Bels ;).
@ Lisanne... Yep, jij kent het als geen ander!!! Gaan hier nu de hitte in (waar ik overigens een hekel aan heb). Hoe gaat het met de studie?
@ de Rest die ik nog niet heb genoemd.... Volgende keer!!!... Maar ook jullie bedankt ;).
Tjus, Adios en Haije he.... Of zoals er eigenlijk maar 1 echt woord is en die alles overbodig maakt.
Houdoe he!
"Alweer tijd voor het volgende verhaal"???? Yep, alweer tijd voor het volgende verhaal want er is hier weer het een en ander gebeurd... maar dit keer ook in negatieve zin! Ik zal positief beginnen ;).
Het optreden was super gegaan! Ik had tijdens het optreden stiekem wel wat bladmuziek achter mijn versterker gezet zodat ik steeds kon spieken ;). Buiten wat kleine foutjes, hebben we hier een mooi legendarisch optreden gegeven waar zelfs de Pimpeltuupkes een puntje aan kunnen zuigen. Naast gratis consumpties gaf de kroegeigenaar mij aan het eind van de avond 100.000 Dong!!!!! Eh......... eehhh ja das 3,20 euro ;). Uit enthousiasme vroeg ik niet veel later, de zanger van de band om even te proosten op de geslaagde avond (twee kleine wodka).... eh das dan 100.000 Dong zei de kroegeigenaar met een grote smile op zijn gezicht. Weg salaris!!!!! Maar het goede nieuws is dat ze mij gevraagd hebben voor de band....Dus al met al een top avond!!!! Helaas was dit tijdelijk het laatste optreden, aangezien de volgende dag Tet Holiday begon.
Tet Holiday (Nieuwjaar) is hier ook echt Nieuwjaar. Heeeel mooi met veel vuurwerk en veel feesten (podia). Het mooie aan dit feest is dat niemand, maar ook echt niemand iets uitvoert. Ik bedoel.... de gemiddelde Vietnamees is nauw niet echt heel productief (buiten het feit dat ze wel allemaal +- 60 uur per week “werken”) Of ja "werken"?? Met hun GSM bezig zijn op een andere plaats dan thuis is een betere omschrijving.... maar in deze periode is het nog “heftiger”. Zelfs agenten die niets doen met als excuus dat ze in deze periode geen boetes willen uitschrijven. Maar goed, Tet was dus erg geslaagd! Vanaf morgen herpakt Vietnam zich weer en begint het gewone leven weer.
Eergisteren zijn Neil (De schot) en Jazz gearriveerd (mensen die mij onderdak gaven in Haiphong). Het was weer super om hen te zien.... dus om iets terug te doen voor deze mensen hadden wij een welkomsfeestje met “onze” maten georganiseerd. We rekenden op een man of 10.... maar een paar uur later stonden er +-25 man in onze huiskamer/keuken. Gelukkig namen de meeste mensen eigen drank mee.... met als resultaat een feestje waar wederom de tuupkes (dit maal Akkerstraat 8) een puntje aan kunnen sabbelen. Ook hier is een paar keer “de knaller” voorbij gekomen. Helaas beschikken wij over iets minder legendarische figuren... Maar toch, super om hier met die Vietnamezen op deze muziek te dansen ;).
Wel.... dan nu toch wel een serieuzer stuk... En om niet alleen mooi weer te willen spelen.... ook dit maak ik helaas mee. Gisteren (4 feb) stond ik op. Het begon allemaal vrij normaal. Met een zacht gekookt eitje en een heerlijke baguette genoot ik van het zicht wat ik had (een kopje koffie op tafel die ik waarschijnlijk niet veel later zou nuttigen). Helaas kwam niet veel later Jazz met de mededeling dat Jazz en Neil uit elkaar zijn. Tja das een zuur begin van de dag en wat kun je meer doen dan troost bieden en gesprekken voeren. Na een tijdje kreeg ik telefoon van mijn plaatselijke maat en vertelde hij mij dat hij er doorheen zat (down). Niet veel later stapte ik op de motorbike om naar hem toe te gaan. Was uiteindelijk een prettig gesprek!!!! Daarna reed ik op mijn motor naar de bergen om even te chillen en reed pas rond de avondspits weer naar huis. Thuis aangekomen zat Neil in de woonkamer en wilde even wat drinken in een plaatselijke bar. Ook voor hem was het natuurlijk een heftige dag! Tja mensen en nu komt het...
Wat ik daar heb mee gemaakt is bijna onbeschrijfelijk. Toch probeer ik het te beschrijven ;). De bar (die ik al eerder heb beschreven), bestaat uit kleine tafeltjes en kinderstoeltjes (plastic) die de meeste misschien wel vanuit groep 1 kennen (ik ga er voor het gemak even vanuit dat iedereen ook in groep 1 heeft gezeten, of zelfs heeft afgemaakt). Deze tafeltjes staan op de stoep. Neil en ik zaten dus aan een klein tafeltje. Na ongeveer 20 minuten werden we opgeschrikt door lawaai. Twee mannen waren op de vlucht voor een grotere groep (bestaande uit +- 8 man, De acht van Da Nang). Een van deze mannen werd te pakken genomen en daar hevig in elkaar geschopt. Heel erg laf om dit met meerdere mensen te doen. De andere kerel stond ongeveer 4 meter van ons vandaan en pakte alles wat gooibaar was. Glas, stenen, flessen (richting de groep). Twee van de mensen uit de groep smeten ook dingen terug.... waardoor wij ook midden in het slagveld zaten. Wij moesten ook letterlijk vluchten. Op dat moment dacht ik nauwelijks na en sprongen wij richting een muurtje waar we veilig waren. Ondertussen werd de andere jongen nog steeds op brute laffe manier, te grazen genomen. De andere jongen die aan het gooien was werd opgejaagd en verdreven. Ik zelf zag het allemaal vrij goed gebeuren en was op dat moment erg bang (zoals iedereen, niemand was op straat te vinden).
Ik wil dan ook grote credits geven aan Neil die als eerste het initiatief nam om (na een paar seconde) naar het slachtoffer te lopen. Ik twijfelde geen moment en liep met hem mee. Ondertussen was de jongen Knock-Out en lag hij met een bebloed gezicht op de grond. Neil ging meteen naast de jongen zitten en probeerde hem op te lappen. Ondertussen kwam de groep weer (enkele meters van ons vandaan) met wederom weer een "maxima" aan agressiegehalte. Met glas, flessen en stenen in hun handen wilde ze opnieuw naar de jongen (die dus al knock out lag), samen met een ander vrouwtje heb ik misschien wel erger weten te voorkomen door letterlijk die gasten tegen te houden terwijl Neil nog steeds zich over het slachtoffer bekommerde. Gelukkig is Neil (ook +-185 m en ook geen lichtgewicht) vergeleken met de Vietnamezen.
Ondertussen dat wij daar stonden is het slachtoffer met behulp van 2 anderen afgevoerd (waarheen, ik heb geen flauw idee). Hoewel het erg heftig was hebben ze ons helemaal niets gedaan. Maar de agressie in hun ogen heeft me wel aan het denken gezet. Het is echt zo dat ik hier tijdens mijn reis, geen een enkel negatieve of agressieve reactie van welke Vietnamees dan ook heb gezien. Altijd lachen, aardig en behulpzaam!!! Maar goed. De andere jongen (die dus in het begin van alles gooide) was dus weggelopen. Ik wil absoluut niet het beeld schetsen dat hij zijn maat in de steek liet want dat was echt niet zo!!!! Maar die jongen was dus “te voet” verdwenen. De groep herpakte zich.... Ze verzamelden wederom weer stenen en verdeelden zich over 5 motoren.
Ik begrijp een paar woorden... maar het was vrij duidelijk dat ze deze (andere) jongen weer gingen zoeken. Erg heftig vooral dat deze kerels door gingen, terwijl het slachtoffer al helemaal knock-out was!!!!! Ik weet zelf niet wat de oorzaak was van deze mishandeling.... en ik weet ook niets van het vervolg. Wel weet ik dat dit iets is wat ik nog nooit eerder heb gezien en ik dit “incident” al helemaal niet onder het rijtje Vietnam zou plaatsen. Nadat de jongens vertrokken ging iedereen weer naar zijn tafeltje. Uiteraard waren Neil en ik erg geschrokken en spraken over het voorval en over “ons handelen”. Wat ons erg opviel, was dat enkele minuten later, iedereen weer heerlijk zat te eten/drinken, luid werd gelachen en verder ging alsof er niets was gebeurd. Tijdens een gesprek met wat andere bezoekers werd ons verteld, dat we goed hadden gehandeld tegen de Vietnam Maffia.... en dat “wij” ons nooit zorgen hoefden te maken in Vietnam aangezien zij ook de Internationale naam van Vietnam niet willen bederven. Toch weer de witte huid... die zelfs voor dit soort figuren, ooooo zo belangrijk is hier!!!!
Tja mensen. Zoals ik al zei... hoop ik dat dit een incident is want echt, echt alle mensen die ik hier ontmoet zijn zo vriendelijk!!!!!!! Sorry als ik misschien wat mensen aan het schrikken heb gemaakt maar zoals ik al zei, dit maak ik helaas ook mee.
Ondanks dat... gaat het verder goed met mij... is het gezellig... en ben ik bezig om weer wat nieuwe nummers te leren, aangezien ik over 3 dagen weer op het podium moet verschijnen ;). Dusssss geen zorgen ;)!!!!!
@ Familie. Natuurlijk heb ik Limburg erg hoog zitten!!!... Ik bedoel ik hou van Rowwen Heze, Gulpener bier en ook het dialect brengt vaak een glimlach op mijn gezicht :P :P hehe. Maar het meest houd ik natuurlijk van de mensen die daar wonen ;)!!!! (zo das wel even genoeg voor nu ;)
@ Sandrine... Super leuk maar ik ben ook blij met "één" reactie hoor ;).
@ Wieteke... Jah Nieuwjaar was super hier ;). Hoop dat het ook zo was in Bels ;).
@ Lisanne... Yep, jij kent het als geen ander!!! Gaan hier nu de hitte in (waar ik overigens een hekel aan heb). Hoe gaat het met de studie?
@ de Rest die ik nog niet heb genoemd.... Volgende keer!!!... Maar ook jullie bedankt ;).
Tjus, Adios en Haije he.... Of zoals er eigenlijk maar 1 echt woord is en die alles overbodig maakt.
Houdoe he!
-
06 Februari 2014 - 11:30
Debbie:
Wow heftig Merijn! Hopelijk is het volgende keer weer vrolijk bericht! Ik denk trouwens niet dat zo'n incident landgebonden is. Asociale agressievelingen heb je helaas overal :( Ben wel benieuwd hoe het verder gaat met je band! Zijn er misschien video-opnames van? En nou op naar een positievere week! X -
06 Februari 2014 - 12:04
Tantien:
Hoi Merijn,
Een heftig verhaal ja, maar niet anders dan dat je hier vaak in de kranten leest. (Alleen is mijn neef en dan niet bij betrokken he?).
Blijf op je hoede jochie, want wat jij beschrijft is "de Aziatische ondoorgrondelijkheid".
Ik vind het super, dat je het daar fijn hebt, maar tegen (blanke) westerlingen laat een Aziaat zelden of nooit zijn/haar ware gezicht zien.
Sorry, als dit negatief klinkt.
We volgen je verslagen op de voet en het is fijn om te weten dat het je goed gaat.
Tot de volgende keer.
Tantien.
-
06 Februari 2014 - 13:14
Johan:
stratum++!
Skype je ff 3 maart? -
06 Februari 2014 - 15:13
LL:
pfffffff, Hedde gij weer!
Maar goed gehandeld, eind goed al goed...behalve da menneke dan.......oplappen en weer den ouwe mag ik hopen.
Straks een bijbaantje voor de muzikale omlijsting in onze plaatstelijke chinees? Dat lijkt op vietnamees....isdaniks?Kun je langzaam aan wat afkicken tegen die tijd.hahahha
Take care Merijntje x -
06 Februari 2014 - 20:04
Jacqueline:
Hadie Merijn,
Jemig zeg, noem t maar n incident. Gatver dat wil je toch zien, of bij betrokken raken. Grrrrrr. Stoer en zo begrijpbaar dat jullie (blanke engelen ;-) ) gaan helpen. Maar nooit met risico voor eigen leven he kerel!!! Tja, ook ik denk dat je dit soort dingen overal kunnen gebeuren. Maar toch.
Niet te veel analyseren. Back to the daily live. Genieten- vriendschappen sluiten- en al het overige wat op jou to do lijst staat.
Have fun!
Houdoe he! :-)
Jacqueline -
07 Februari 2014 - 15:20
Ron:
Hee Merijn,
Ben je al een beetje bekomen van je heftige aanvaring?
Jeetje zeg dat wens je niemand toe: Natuurlijk de gasten in kwestie niet, jou niet en ook die aso's niet.
Maar goed, net zoals die Vietnamezen meteen gedaan hebben is het natuurlijk zaak om verder te gaan.
Ik wens je toe dat er al weer een paar leuke dingen op je programma staan.
Hou je goed,
Ron -
07 Februari 2014 - 15:44
Tante Peet:
Jasses Merijn..... het lijkt wel een film zoals je het beschrijft!!
Ik kan me voorstellen dat je in je broek hebt gedaan. Hier wil je toch echt niet tussen zitten.
Laat deze nare ervaring maar vlug achter je en ga maar weer fijn genieten, hoor jong!!
Heb je de familiemail gelezen???? En ook dat we je op de koffie (of een pilske) verwachten??
Lieve jongen, op naar het volgende verslag. Dan wel weer zonder akelige dingen, hè??
P.s. schrijft Sandrine dit keer niet????? -
07 Februari 2014 - 16:01
Lei Mattheijssen :
Beste Merijn/Tyson, je weet dat ik in Blerick de naam Leike/Tyson draag een naam
die ik verdient heb na 2 vrouwtjes in bescherming te hebben genomen, daar kun je
best trots op zijn maar het hele gebeuren is natuurlijk minder prettig, en ik hoop
dat je dit niet te vaak mee zult maken dan kun je beter voor een paar 100,000 dong
gitarist zijn in de eerste en ook de beste rock band van het verre oosten
met vriendelijke groet Leike/T en Ali -
08 Februari 2014 - 03:01
Sandrine:
Speciaal voor jou Merijn, 1 reactie dit keer. Ook al moet ik m 2 keer invoeren ;). En tante Peet, here I am again! -
08 Februari 2014 - 07:42
Webmaster:
Tante Peet en Sandrine
Mag ik jullie vriendelijk, maar met klem sommeren, om dit dagboek enkel als informatief te beschouwen.... en niet voor eigen plezier dit als een chatforum te zien.
Da ge bedankt zijt da witte ;) :P.
-
08 Februari 2014 - 12:45
Tante Peet:
Lieve Merijn en beste Sandrine.....
Volgens mij is Webmaster kei-jaloers dat ik niet vroeg of hij ook weer iets zou schrijven..... ;(
Denken jullie ook niet?? :)
Trouwens Merijn... ik hoor niets meer over je werk?
Blijf trouwens nog maar fijn dáár genieten jong, want hier is het herfst!!!
Weer een hele dikke kus van mij!!!!! -
09 Februari 2014 - 22:45
Sandrine:
Tante Peet. Ik denk dat die webmaster nog niet zo goed snapt waar een blog precies voor is. -
11 Februari 2014 - 07:13
Webmaster:
Hela.... Zo nie he! -
27 Februari 2014 - 19:53
Ton:
Jezus Merijn ik hoop niet dat dit nog eens gaat gebeuren. Ongelooflijk dat jij dat nu net moet mee maken. Maar daarnaast heb je het toch ook goed naar de zin. Leuk om daar ook met muziek bezig te zijn. Jammer dat daar geen geluid en beelden van zijn.
He jongen, geniet van alle leuke en mooie dingen en vooral van de nieuwe vriendschappen. En probeer die k...t lui te vermijden. Pas goed op jezelf. Veel liefs Ton -
13 Maart 2014 - 19:28
Mystery Guest:
Waar blijven die verhalen? ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
