(t)Huis

(t)Huis!

Voordat ik weer met het literair geweld begin wens ik alle lezertjes, vanuit Vietnam, een super 2014! Hier zijn weer de nodige fratsen gebeurd dus zet u zelf schrap de komende minuten. De foto's zijn helaas van matige kwaliteit. Ondanks dat, zeg ik het vertrouwen in mijn "Huawei" telefoon nog niet op....

Even in het kort hoe ik Catba verliet.
Op Catba Island leerde ik Linda kennen (Nederlands vrouwke). Na wat gegeten te hebben spraken we 's avonds weer af in de kroeg. Via Linda kwam ik in contact met Gwan en via Gwan kwam ik in contact met “The Beast” (Larry) waarmee ik een druppel later had ik een leuk gesprek had aan de plaatselijke bar met deze toch wel stoere gast (vandaar ook The Beast). Twee pintjes later gaf hij een adres van een vriend van hem in Haiphong en het telefoonnummer van een wiskunde docent die hij verder ook niet echt goed kende. Dus direct de stoute schoen aangetrokken en de volgende dag in mijn eentje een enkeltje Haiphong gedaan.... Op weg naar het “locatie onbekend”.

Aangekomen in Haiphong werd ik opgewacht door Neil. Deze Schotse jongen die ik nog nooit eerder had gezien was ook werkzaam als docent. Wel je raadt het al... Als je elkaar niet kent waar ga je dan heen??? Tadaaaa een lekkere pint drinken in de kroeg :). Dus met al mijn bagage stapte ik op de motor en niet veel later genoot ik van het plaatselijke Vietnamese Bier. Voor 5.000 dong kun je hier overal een heerlijke 0,3 Liter pint kopen.... Klinkt heftig, vooral als de onwetende medemens op dit moment nog niet weet dat 30.000 dong ongeveer 1 euro is. Na een pint of twee was het ijs gebroken... en werd ik door Neil uitgenodigd om in zijn huis tijdelijk te komen wonen. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen. In een groot huis woonde hij met zijn vriendin (“Jazzz”) en met een Australisch meisje (Ireen). Allen docent voor een organisatie met gratis accommodatie. Een chille sfeer in een groot huis waar ik mijn eigen kamer kreeg. Als tegenprestatie dat ik hier gratis mocht wonen poetste ik vaak de woonkamer en de keuken want na menig avond, kon een poetsbeurt geen kwaad (vergelijkbaar met “Janet” toestanden). Ondertussen had ik ook de mensen hier ook verslaafd gemaakt aan “Koehandel” (“Farmer” ). Toch wel wennen, om met wat stabielere figuren dit spel te spelen. Naast Farmer, werd de dag ook gevuld met relaxen, motorrijden, film kijken en wat cultuur snuiven door middel van een bezoekje aan de plaatselijke bar. Een paar dagen later heb ik met deze mensen ook kerst gevierd. Voor kerst werden er een 12 tal mensen uitgenodigd en werd een kerstdiner gemaakt door Chef-kok Ireen. Een betere tijd voor het ontmoeten van deze aardige mensen kon dus ook bijna niet. Echt geweldig om hier Kerst te vieren met deze mensen.

Maar dude, hoe zit dat dan met je werk betreft wiskunde???? Tja het is een redelijk maf verhaal. Ik kwam (de dag nadat ik introk bij dit “studentenhuis”) in contact met ene Kien (mannelijke docent). Na een gesprek van +- 5 minuten, zonder het laten zien van diploma’s, en bij een plaatselijke bar, had ik een baan. Overigens, met een bar bedoel ik, kleine kinderkrukjes, met een klein tafeltje, waar een bakje zonnepitjes op staat, aan de rand van een weg (vaak op de stoep). Als je op een krukje gaat zitten (+- 30 cm hoog) komt er een vrouwke en vraagt wat je wil drinken. Maar goed, terugkomend op het gesprek had ik al vrij snel in de gaten dat deze man zijn “professionaliteit” liet schieten door zijn gevoel op andere plaatsen. Iets vaker dan normaal raakte deze man mij dan ook aan (alleen maar bij schouders hoor;). Maar goed... op dat moment werd ik “gestreeld” door de gedachte dat ik verdorie op korte termijn voor een collegezaal zou staan en daar wiskunde (statistiek) zou moeten onderwijzen. Ik was daar overigens met mijn Schotse maten dus na een uurtje vonden wij het wel welletjes en zijn we naar huis gegaan.

De volgende dag zou ik meteen al in de namiddag mijn eerste (gast)college geven. Dus op tijd naar bed. De stof was vergelijkbaar met de statistiek die ik kreeg op de Radboud Universiteit, dus dat kwam goed uit! Diezelfde nacht kreeg ik in dramatisch Engels al gelijk wat kleffe sms'jes. Maar goed... niet op gereageerd. Ik stond rond een uurtje of 9 op.... Stapte met mijn goede been uit het verkeerde bed, en verwisselde mijn wat flodderige Jack (waar ik me 9 van de 10 keer mee vertoon) voor een mooie zwarte blouse met goede Jeans. Ik poetste mijn schoenen en niet veel later vertrok in een taxi naar Universiteit onbekend. Daar aangekomen stond ik een paar tellen met mijn mond open. Werkelijk prachtige gebouwen (groot), met veel studenten, allen in een zeer net pak. Ik was aangekomen bij de Marine Universiteit. De studenten worden onderwezen om kapitein te worden van de grotere boten (scheepvaart). Nog steeds was ik onder de indruk. En hoewel ik dus naar het gebouw aan het kijken was en naar de kunstwerken (betreft scheepvaart), had ik niet door dat een groepje studenten zich op mij heen had verzamelt. Op vriendelijke toon spraken ze mij aan. “Gelukkig” merkte ik al snel dat hun Engels niet als "native" was. Een paar tellen later zag ik pas Kien waarbij zijn “professionaliteit” wederom weer tot een dieptepunt was gedaald. Met een kleffe ondertoon nodigde hij mij uit om zonder mijn Schotse maten vanavond langs te komen bij hem thuis. Elk gesprek waarin ik begon over de school, studenten , college’s etc. wist hij zou te draaien dat het maar steeds over een ding ging.

Uiteraard niets tegen onze homoseksuele medemens. Zoals jullie weten was “de Janet” een goed lopende kroeg in het hartje van Nijmegen waar zowel homoseksuele, transgenders, als Medo’s meer dan welkom waren! Tevens bood deze kroeg ook onderdak aan werkelozen en minder bedeelden in hardnekkige tijden en was dit vaak hun enige uitvlucht..... Maar terugkomend op deze “wonderlijke” man, dit voelde wederom niet goed.

Toch heb ik daar een wiskunde college bijgewoond (overigens niet van Kien) en heb ik zelf ook even voor de zaal gestaan. Niet echt lang maar toch lang genoeg (15 min) om deze ervaring als een ware kick te omschrijven. Na het college herhaalde het tafereel zich met Kien. Tja.... het wordt eentonig. Maar ook voor deze baan heb ik bedankt. En nee hoor, ik heb hier absoluut geen moeite mee... ik vind het eerder gaaf dat ik zo’n dingen mee maak.

Na een weekje in Haiphong te hebben gewoond ben ik samen met Sim en Sam (nee geen stripfiguren) richting Hanoi gegaan. Sam(uel) and Sim(on) waren de buren in Haiphong (ook docenten). Hanoi zou the "place to be" zijn met Nieuwjaar. Overigens wordt Nieuwjaar niet echt gevierd hier. Vietnam viert namelijk het Aziatische Nieuwjaar wat plaatsvindt 30 januari. Maar goed. Op de dag zelf kwam iedereen vanuit Haiphong richting de hoofdstad en waren we al snel met een groep van 12 man. Klinkt allemaal heel spannend en vol verwachting.... Maar zo goed als mijn kerst was, zo slecht was mijn Nieuwjaar. In een kroeg ergens in Hanoi werd ik op mijn rug getikt met de mededeling dat het al 2 minuten over twaalf was (ik had geen horloge). Geen aftelling, geen vuurwerk, geen oliebol, geen gezoen;), helemaal niets........ Op dat moment had ik het ook even zwaar te halen en ben ik ook redelijk op tijd naar huis gegaan. Maar goed... ik troost mezelf met de gedachte dat het 30 januari hier het dak eraf gaat.

Maar liefst 4 avonden vuurwerk, twee weken vakantie, 10 dagen festivals in de stad met verschillende podia.... dus hoop dan de schade in te halen.Ondertussen ben ik met Sim en Sam naar het midden van Vietnam gereisd (DaNang). Wat is het hier toch prachtig! Goede temperatuur (26 graden), heel veel zandstranden met een zwembare zee, een markt, en eindelijk een zeer schone stad. We hebben dan ook de stoute schoen aangetrokken en hier een huis gehuurd voor tenminste 3 maanden. Een groot huis huis, 250 meter van het strand, in een rustige wijk. Menig avondje (nacht) neem ik dan nog even een duik na meestal een indrukwekkende pot “Farmer” te hebben gespeeld.

Sorry mensen, ik weet hoe koud het gaat worden komende week ;). Maar om het goed te maken.... Mocht er nog iemand denken, Nederland vrek maar, ik ga richting Vietnam.... dan bieden wij prachtige kamers, inclusief badkamer en al aan voor 6 euro (das overigens serieus dat wij hier kamers aanbieden ). Uiteraard kost dit ons ook wat geld.... dus het wordt nu echt tijd om te gaan werken. Komende maandag ga ik dan ook persoonlijk langs wat scholen.... Maar meer daarover in mijn volgende verhaal.

Mijn kerstkaarten voor de familie zijn helaas niet aangekomen maar schijnbaar terug gestuurd naar de plaatselijke post in Hailang. Maar ik probeer ze een dezer dagen nog een keer te posten. Maar hier alvast een digitale kerstkaart.

Vûr de Famelie
Leve Menssên. Ik wil degeine öet Blirick, Tegelen en Roosendaal, ein pèrsoonliêk berichje gêvën. Ik höpe det de ganze famelie een fien Kerst en een goï Niejoâr hëb gehad. De bèste winsen öet Vietnam. En neet tè veul büizen, wal kleppen ;). En dànke vur de fijne bèrïchtjês.

Hiel viel greutjes en Haije he,
Merijn

Recente Reisverslagen: