Heftige Tijden

28 Januari 2014 | Vietnam, Da Nang

Lieve Familie, Vrienden, Kennissen, Vage Henken (waar waarschijnlijk de meesten van jullie zich onder kunnen scharen) en Pimpeltuupkes.

Wordt een beetje standaard maar echt bedankt voor de leuke reacties die ik steeds ontvang. Ik lees ze met een grote glimlach!!!! Maar oké, genoeg van dit (Gemeende) sentimentele gezever. Heftige tijden hier, maar voor ik daarover begin, eerst wat algemene kennis over het leven hier en over Vietnam.

Om te beginnen, het is hier nog steeds super. Ik woon nog steeds met Sim en Sam samen en we worden waarschijnlijk over een week vergezeld door Neil en Jazz (De Schot). Ons huis staat in een rustige wijk in een klein straatje. Kunt het een beetje vergelijken met een Frans straatje waar het leven zich ook echt op straat afspeelt. 's ochtends vroeg begint onze overbuurman met zijn werk als lasser/klusser, doet de buurvrouw de afwas, spelen veel kinderen op straat en rookt Sim zijn dagelijkse portie nicotine en dat allemaal op straat. Het voelt dan ook heel erg, als “Our house, in the middle of the street”. We worden dan ook vriendelijk begroet als we richting de markt of richting het strand lopen.
De straten zijn op dit moment ook prachtig versierd (zie foto). Zoals ik vertelde, begint Tet (Nieuwjaar) over twee dagen. Tet duurt hier twee weken en volgens geruchten van de plaatselijke Vietnamees, gaat dan twee weken het dak er af. Een leuk weetje is dat hier in Vietnam ook Pre-Tet wordt gevierd. Dit houdt in dat twee weken voor Tet er overal pre-party’s op straat plaatsvinden. Er wordt met heel de straat gekookt, gegeten, veel gedronken en jawel volkssport nummer 1 uitgeoefend, Karaoke. En waag het is om te lachen of om dit niet serieus te nemen!!!!!

Maar goed... deze feesten die dus dagelijks plaatsvinden zijn gewoon een zwak excuus voor de plaatselijke locals, om weer lekker te tanken ("all in" te gaan"), of zo als de familie zou zeggen, te buizen. Eerlijkheid zelve moet ik ook zeggen dat wij deze feesten niet uit de weg gaan....

Verder hebben we hier al een hele leuke groep, bestaande uit goed Engels sprekende locals, en westerlingen. Deze locals, genaamd ( T, Sophia en Tian), doen super veel voor ons.... Ze vertellen over de omgeving, helpen bij een baan, zorgen dat we niet te veel worden afgezet en zorgen daarnaast voor een leuke sfeer. Zo wordt er 2x per week met deze groep een spellenavond gehouden. Deze worden meestal gevuld met Monopoly, Risk of “Farmer” (koehandel). Menig keer heb ik hier dan ook al een Risk workshop kunnen gegeven...ahum.

Ik heb inmiddels ook een motor gekocht. Een 125 CC (geen flauw idee wat het betekent maar het klinkt nogal stoer). Zo heerlijk, om langs de zee, richting de bergen te toeren en daar een plaatselijke duik te nemen of even de bossen in te gaan. Maar goed... zal hier verder over stoppen want anders wordt het misschien te heftig voor jullie ;). Ik had overigens beloofd om de naam Ingmar ook te noemen in mijn nieuwe verslag.....

Over de Vietnamees ben ik erg positief. Ze zijn erg aardig, lachen veel en ze stralen helemaal geen kwaad uit (misschien ook omdat de gemiddelde lengte ongeveer 1,50m is)... Maar toch, leuke mensen allemaal!! Ze zijn ook vrij nationaal ingesteld. Het is echt één land. Het is niet zoals in Nederland, bestaande uit 11 concurrerende provincies en waar ergens in het zuid oosten nog wat braakliggend terrein ligt. Vietnam is echt "één" land :)....

Ook de kinderen/ jongeren zijn erg beleefd, vriendelijk en hebben respect voor iedereen! Als Orthopedagoog kan ik de opvoedstijl die ouders hanteren ook erg waarderen. Veel liefde met af en toe een corrigerende klap. Zo nu en dan zie ik ook een kind zonder voortanden of heeft het tijdelijke blauwe ogen in plaats van helder zwarte ogen.... maar goed dat moet je dan maar voor lief nemen. Toch wil ik ook een wat kritische opmerking maken en dat is dat de Vietnamees soms vrij simpel is. Ik zal dit proberen te beschrijven aan de hand van 3 voorbeelden die ik dagelijks mee maak.
1. Het komt regelmatig voor dat ik met de motor richting het centrum rijd. Een tour van ongeveer 10 minuten. Daar aangekomen parkeer ik dan de mopet, en terwijl ik nog mijn helm van mijn kupke haal (zittende op de mopet), vraagt er een taxi chauffeur, of ik een taxi nodig heb. Ik zelf wil dan, als halve gedragsdeskundige, meer onderzoek verrichten naar dit "gedrag". Misschien wordt het tijd de DSM-V aan te vullen met deze wonderlijke "stoornis".
2. Ze hebben hier ook ambulances. Met kei harde sirenes rijden deze broeders als dwazen. Maar wat doet nu de gemiddelde Vietnamees. Als iedereen staat te wachten voor een rood stoplicht.... en er komt een Ambulance aan die door rood rijdt, rijdt iedereen met hoge snelheid achter die ambulance aan, met als resultaat, een chaos, waar de PVV fractie jaloers op zou zijn.
3. Als je een Vietnamees vraagt, hoe oud hij/zij is, weet je nooit of dat zijn "echte" leeftijd is. Vietnamese tellen namelijk het moment dat je “ouwe lui” een gezellige pikante avond hebben gehad als je geboortedag. Op het moment dat je dus “echt” geboren wordt, ben je dus al 9 maanden waarbij je 3 maanden later dus al meteen 1 jaar bent. Ja, lastig om de logica te begrijpen. Ik krijg het dan ook niet voor elkaar, om de Vietnamees uit te leggen dat maar een klein percentage, precies na 9 maanden geboren wordt.

Ik kan nog veel meer vertellen over avonturen, cultuur etc, Maar nu dan toch het moment waarom het hier zo heftig is. Ongeveer 2,5 week geleden hebben wij besloten om een huis te huren. Hoewel er veel mogelijkheden zijn, vind ik het soms ook prettig om “alleen” uit te gaan. Dat “alleen” valt overigens wel mee want binnen enkele minuten heb je vaak al een heel prettig contact met de local, die maar al te graag met een westerling wil praten. Een week geleden slenterde ik door het centrum en werden mijn oren “gestreeld” door jawel, LIVE muziek. Ik volgde mijn gevoel en niet veel later zat ik in een bar te luisteren naar musici die weten wat muziek is!!! Ik was in een kroeg aangekomen waar “het publiek” bepaalt wat er gedaan wordt. Zo zijn er twee goede gitaristen en een drummer en is er een “open microfoon”. Mensen uit het publiek kunnen dan aangeven welk nummer zij willen zingen en enkele seconden later, zet de band het nummer in. Aangezien karaoke nog steeds populair is.... heeft de Vietnamees dan ook geen enkele schroom om te zingen. En wel op een top niveau. Als er even niemand “kan” zingen zet de band zelf een nummer in. Ook komt het regelmatig voor dat er een ("magic") show wordt gegeven... of iets anders qua amusement. Het publiek (die of op de grond zit, of op een kinderkrukje) maakt het en dat elke Wo, Do en Za.

Mensen die mij een beetje kennen, kunnen er ook “Doeme” opzeggen dat ik daar elke wo, do en za zit. Maar goed.... Nadat ik daar de derde avond zat (op zaterdag), kwam de gitarist naar mij toe en vroeg mij of ik ook wilde optreden/zingen. “Play you instrumaunt?" vroeg hij. Ik vertelde wat over mijn muzikale achtergrond en voor dat ik klaar was met mijn verhaal stelde hij voor om komende dinsdag (gisteren) een basgitaar uit te zoeken om de band te komen versterken. Tja dat wilde ik natuurlijk wel :).... al heb ik wel gezegd dat het mij wat tijd gaat kosten om al die Vietnamese nummers van buiten te leren.

Gaande de dag merkte ik, (met het uitzoeken van gitaar) dat hij op een relaxte manier toch wel heel duchtig op zoek was naar een bas (hij had me wel overigens horen spelen in een gitaarwinkel). Opeens vertelde hij mij dat we vandaag (gisteren dus) perse een bas moesten hebben/regelen..... omdat ik donderdag (morgen), bij de opening van Tet, met de band moet optreden op een plein/bar (verwachting minimaal 250 man) :S.

Ehhhhhh, ehhhhh tja das ook voor mij vrij hefitg Eh tja, wat een toestanden.... maar ik zeg na enkele seconden te hebben getwijfelt “Doen we, GAAAAF!!!!!”. Zo gezegd zo gedaan. Bas geregeld, gisteren tot diep in de nacht in mijn eentje 25 nummers geoefend (waarvan 14 Vietnamees), vandaag twee repetities gehad :).... en morgen de grote dag. Ik wil jullie dan ook vriendelijk vragen om morgen om 14:00 uur Nederlandse tijd een kaarsje voor mij op te steken, hahaha. Nee, tis wel spannend, maar wel gezonde spanning! Komt goed!!! Ik laat jullie natuurlijk weten hoe het is gegaan.....

Voor nu.... Allemaal heel veel groetjes uit het zonnige Vietnam.
En ik zeg, Houdoeeee!

@ Ingmar. Erg bedankt dat jij nog steeds mijn persoonlijk adviseur bent!!!!

@ Ineke, de schoenen zijn nog steeds erg relaxed en draag ze dagelijks met veel plezier!!!!

@ Pimpeltuupkes.... zie nu al op tegen Carnavals maandag.... Man wat zal ik dat missen zeg!!!!!

@ Ron.... Al veel fotos kunnen maken maar nog niet kunnen uploaden.

@ De gemiddelde vage Henk. Tot snel:).