(t)Huis
Blijf op de hoogte en volg Merijn
10 Januari 2014 | Vietnam, Da Nang
Voordat het literair geweld weer losbarst, wens ik alle lezertjes, vanuit Vietnam, een super 2014! Hier zijn weer de nodige fratsen gebeurd dus zet u zelf schrap. De foto's zijn helaas van matige kwaliteit. Ondanks dat, zeg ik het vertrouwen in mijn "Huawei" telefoon nog niet op....
Even in het kort hoe ik Catba verliet.
Op Catba Island leerde ik Linda kennen (Nederlands vrouwke). Na wat gegeten te hebben spraken we 's avonds weer af in de kroeg. Via Linda kwam ik in contact met Gwan en via Gwan kwam ik in contact met “The Beast” (Larry) waarmee ik een druppel later een leuk gesprek had aan de plaatselijke bar met deze toch wel stoere gast (vandaar ook "The Beast"). Twee pintjes later gaf hij het adres van een maat van hem in Haiphong. Ook gaf hij een telefoonnummer van een wiskunde docent die hij verder ook niet echt goed kende. Dus direct de stoute schoen aangetrokken en de volgende dag in mijn eentje een enkeltje Haiphong gedaan.... Op weg naar het “locatie onbekend”.
Aangekomen in Haiphong werd ik opgewacht door Neil. Deze Schotse jongen die ik nog nooit eerder had gezien was ook werkzaam als docent. Wel je raadt het al... Als je elkaar niet kent waar ga je dan heen??? Tadaaaa een lekkere pint drinken in de kroeg :). Dus met al mijn bagage stapte ik op de motor en niet veel later genoot ik van het plaatselijke Vietnamese Bier. Voor 5.000 dong kun je hier overal een heerlijke 0,3 Liter pint kopen.... Klinkt heftig, vooral als de onwetende medemens op dit moment nog niet weet dat 30.000 dong ongeveer 1 euro is. Na een pint of twee was het ijs gebroken... en werd ik door Neil uitgenodigd om in zijn huis tijdelijk te komen wonen. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen. In een groot huis woonde hij met zijn vriendin (“Jazzz”) en met een Australisch meisje (Ireen). Allen docent voor een organisatie met gratis accommodatie. Een chille sfeer in een groot huis waar ik mijn eigen kamer kreeg. Als tegenprestatie dat ik hier gratis mocht wonen, poetste ik vaak de woonkamer en de keuken want na menig avond, kon een poetsbeurt geen kwaad (vergelijkbaar met “Janet” toestanden). Ondertussen heb ik ook de mensen hier verslaafd gemaakt aan “Koehandel” (“Farmer” ). Toch wel wennen, om met wat stabielere figuren dit spel te spelen. Naast Farmer, werd de dag ook gevuld met relaxen, motorrijden, film kijken en wat cultuur snuiven door middel van een bezoekje aan de plaatselijke bar. Een paar dagen later heb ik met deze mensen ook kerst gevierd. Voor kerst werden er een 12 tal mensen uitgenodigd en werd een kerstdiner gemaakt door Chef-kok Ireen. Een betere tijd voor het ontmoeten van deze aardige mensen kon dus ook bijna niet. Echt geweldig.
Maar dude, hoe zit dat dan met je werk betreft wiskunde???? Tja het is een redelijk maf verhaal. Ik kwam (de dag nadat ik introk bij dit “studentenhuis”) in contact met ene Kien (mannelijke docent). Na een gesprek van +- 5 minuten, zonder het laten zien van diploma’s, en bij een plaatselijke bar, had ik een baan. Overigens, met een bar bedoel ik, kleine kinderkrukjes, met een klein tafeltje, waar een bakje zonnepitjes op staat, aan de rand van een weg/stoep. Als je op een krukje gaat zitten (+- 30 cm hoog) komt er een vrouwke en vraagt wat je wil drinken. Maar goed, terugkomend op het gesprek had ik al vrij snel in de gaten dat deze man zijn “professionaliteit” liet schieten voor zijn gevoel op andere plaatsen. Iets vaker dan normaal raakte deze man mij dan ook aan (alleen maar bij schouders hoor;). Maar goed... op dat moment werd ik “gestreeld” door de gedachte dat ik verdorie op korte termijn voor een collegezaal zou staan en daar wiskunde (statistiek) zou moeten onderwijzen.
De volgende dag zou ik meteen al in de namiddag mijn eerste (gast)college geven. Dus op tijd naar bed. De stof was vergelijkbaar met de statistiek die ik kreeg op de Radboud Universiteit, dus dat kwam goed uit! Diezelfde nacht kreeg ik in dramatisch Engels al gelijk wat kleffe sms'jes. Maar goed... niet op gereageerd. Ik stond rond een uurtje of 9 op.... Stapte met mijn goede been uit het verkeerde bed, en verwisselde mijn wat flodderige Jack (waar ik me 9 van de 10 keer mee vertoon:) voor een mooie zwarte blouse met goede Jeans. Ik poetste mijn schoenen en niet veel later vertrok in een taxi naar Universiteit onbekend. Daar aangekomen stond ik een paar tellen met mijn mond open. Werkelijk prachtige gebouwen (groot), met veel studenten, allen in een zeer net pak. Ik was aangekomen bij de Marine Universiteit. Deze Universiteit leidt studenten op om kapitein te worden van de grotere boten (scheepvaart). Nog steeds was ik onder de indruk. Ik keek naar de gebouwen en naar de kunstwerken (betreft scheepvaart), had ik niet door dat een groepje studenten zich op mij heen had verzamelt. Op vriendelijke toon spraken ze mij aan. “Gelukkig” merkte ik al snel dat hun Engels niet als "native" was. Een paar tellen later zag ik pas Kien waarbij zijn “professionaliteit” wederom weer tot een dieptepunt was gedaald. Met een kleffe ondertoon nodigde hij mij uit om zonder mijn Schotse maten vanavond langs te komen bij hem thuis. Elk gesprek waarin ik begon over de school, studenten , college’s etc. wist hij zou te draaien dat het maar steeds over een ding ging.
Uiteraard niets tegen onze homoseksuele medemens. Zoals jullie weten was “de Janet” een goed lopende kroeg in het hartje van Nijmegen waar zowel homoseksuele, transgenders, als Medo’s meer dan welkom waren! Tevens bood deze kroeg ook onderdak aan werkelozen en minder bedeelden in onze samenleving. Voor de laatst genoemde doelgroepen was dit in hardnekkige tijden vaak hun enige uitvlucht..... Maar terugkomend op deze “wonderlijke” man, dit voelde wederom niet goed.
Toch heb ik daar een wiskunde college bijgewoond (overigens niet van Kien) en heb ik zelf ook even voor de zaal gestaan. Niet echt lang maar toch lang genoeg (15 min) om deze ervaring als een ware kick te omschrijven. Na het college herhaalde het tafereel zich met Kien. Tja.... het wordt eentonig. Maar ook voor deze baan heb ik bedankt. En nee hoor, ik heb hier absoluut geen moeite mee... ik vind het eerder gaaf dat ik zo’n dingen mee maak.
Na een weekje in Haiphong te hebben gewoond ben ik samen met Sim en Sam (nee geen stripfiguren) richting Hanoi gegaan. Sam(uel) and Sim(on) waren de buren in Haiphong (ook docenten). Hanoi zou the "place to be" zijn met Nieuwjaar. Overigens wordt Nieuwjaar niet echt gevierd hier. Vietnam viert namelijk het Aziatische Nieuwjaar wat plaatsvindt 30 januari. Maar goed. Op de dag zelf kwam iedereen vanuit Haiphong richting de hoofdstad en waren we al snel met een groep van 12 man. Klinkt allemaal heel spannend en vol verwachting.... Maar zo goed als mijn kerst was, zo sslecht/dramatisch was mijn Nieuwjaar. In een kroeg ergens in Hanoi werd ik op mijn rug getikt met de mededeling dat het al 2 minuten over twaalf was (ik had geen horloge). Geen aftelling, geen vuurwerk, geen oliebol, geen gezoen;), helemaal niets........ Op dat moment had ik het ook even zwaar te halen en ben ik ook redelijk op tijd naar huis gegaan. Maar goed... ik troost mezelf met de gedachte dat het 30 januari hier het dak eraf gaat.
Maar liefst 4 avonden vuurwerk, twee weken vakantie, 10 dagen festivals in de stad met verschillende podia.... dus hoop dan de schade in te halen.Ondertussen ben ik met Sim en Sam naar het midden van Vietnam gereisd (DaNang). Wat is het hier toch prachtig! Goede temperatuur (26 graden), heel veel zandstranden met een zwembare zee, een markt en eindelijk een zeer schone stad. We hebben dan ook de stoute schoen aangetrokken en hier een huis gehuurd voor tenminste 3 maanden. Een groot huis huis, 250 meter van het strand, in een rustige wijk. Menig avondje (nacht) neem ik dan nog even een duik na meestal een indrukwekkende pot “Farmer” te hebben gespeeld.
Sorry mensen, ik weet hoe koud het gaat worden komende week ;). Maar om het goed te maken.... Mocht er nog iemand denken, Nederland vrek maar, ik ga richting Vietnam.... dan bieden wij prachtige kamers, inclusief badkamer en al aan voor 6 euro (das overigens serieus dat wij hier kamers aanbieden ). Uiteraard kost dit ons ook wat geld.... dus het wordt nu echt tijd om te gaan werken. Komende maandag ga ik dan ook persoonlijk langs wat scholen.... Maar meer daarover in mijn volgende verhaal.
Mijn kerstkaarten voor de familie zijn helaas niet aangekomen maar terug gestuurd naar de plaatselijke postkantoor in Hailang. Maar ik probeer ze een dezer dagen nog een keer te posten. Maar hier alvast een digitale kerstkaart.
Vûr de Famelie
Leve Menssên. Ik wil degeine öet Blirick, Tegelen en Roosendaal, ein pèrsoonliêk berichje gêvën. Ik höpe det de ganze famelie een fien Kerst en een goï Niejoâr hëb gehad. De bèste winsen öet Vietnam. En neet tè veul büizen, wal kleppen ;). En dànke vur de fijne bèrïchtjês.
Hiel viel greutjes en Haije he,
Merijn
Even in het kort hoe ik Catba verliet.
Op Catba Island leerde ik Linda kennen (Nederlands vrouwke). Na wat gegeten te hebben spraken we 's avonds weer af in de kroeg. Via Linda kwam ik in contact met Gwan en via Gwan kwam ik in contact met “The Beast” (Larry) waarmee ik een druppel later een leuk gesprek had aan de plaatselijke bar met deze toch wel stoere gast (vandaar ook "The Beast"). Twee pintjes later gaf hij het adres van een maat van hem in Haiphong. Ook gaf hij een telefoonnummer van een wiskunde docent die hij verder ook niet echt goed kende. Dus direct de stoute schoen aangetrokken en de volgende dag in mijn eentje een enkeltje Haiphong gedaan.... Op weg naar het “locatie onbekend”.
Aangekomen in Haiphong werd ik opgewacht door Neil. Deze Schotse jongen die ik nog nooit eerder had gezien was ook werkzaam als docent. Wel je raadt het al... Als je elkaar niet kent waar ga je dan heen??? Tadaaaa een lekkere pint drinken in de kroeg :). Dus met al mijn bagage stapte ik op de motor en niet veel later genoot ik van het plaatselijke Vietnamese Bier. Voor 5.000 dong kun je hier overal een heerlijke 0,3 Liter pint kopen.... Klinkt heftig, vooral als de onwetende medemens op dit moment nog niet weet dat 30.000 dong ongeveer 1 euro is. Na een pint of twee was het ijs gebroken... en werd ik door Neil uitgenodigd om in zijn huis tijdelijk te komen wonen. Dat liet ik me geen tweede keer zeggen. In een groot huis woonde hij met zijn vriendin (“Jazzz”) en met een Australisch meisje (Ireen). Allen docent voor een organisatie met gratis accommodatie. Een chille sfeer in een groot huis waar ik mijn eigen kamer kreeg. Als tegenprestatie dat ik hier gratis mocht wonen, poetste ik vaak de woonkamer en de keuken want na menig avond, kon een poetsbeurt geen kwaad (vergelijkbaar met “Janet” toestanden). Ondertussen heb ik ook de mensen hier verslaafd gemaakt aan “Koehandel” (“Farmer” ). Toch wel wennen, om met wat stabielere figuren dit spel te spelen. Naast Farmer, werd de dag ook gevuld met relaxen, motorrijden, film kijken en wat cultuur snuiven door middel van een bezoekje aan de plaatselijke bar. Een paar dagen later heb ik met deze mensen ook kerst gevierd. Voor kerst werden er een 12 tal mensen uitgenodigd en werd een kerstdiner gemaakt door Chef-kok Ireen. Een betere tijd voor het ontmoeten van deze aardige mensen kon dus ook bijna niet. Echt geweldig.
Maar dude, hoe zit dat dan met je werk betreft wiskunde???? Tja het is een redelijk maf verhaal. Ik kwam (de dag nadat ik introk bij dit “studentenhuis”) in contact met ene Kien (mannelijke docent). Na een gesprek van +- 5 minuten, zonder het laten zien van diploma’s, en bij een plaatselijke bar, had ik een baan. Overigens, met een bar bedoel ik, kleine kinderkrukjes, met een klein tafeltje, waar een bakje zonnepitjes op staat, aan de rand van een weg/stoep. Als je op een krukje gaat zitten (+- 30 cm hoog) komt er een vrouwke en vraagt wat je wil drinken. Maar goed, terugkomend op het gesprek had ik al vrij snel in de gaten dat deze man zijn “professionaliteit” liet schieten voor zijn gevoel op andere plaatsen. Iets vaker dan normaal raakte deze man mij dan ook aan (alleen maar bij schouders hoor;). Maar goed... op dat moment werd ik “gestreeld” door de gedachte dat ik verdorie op korte termijn voor een collegezaal zou staan en daar wiskunde (statistiek) zou moeten onderwijzen.
De volgende dag zou ik meteen al in de namiddag mijn eerste (gast)college geven. Dus op tijd naar bed. De stof was vergelijkbaar met de statistiek die ik kreeg op de Radboud Universiteit, dus dat kwam goed uit! Diezelfde nacht kreeg ik in dramatisch Engels al gelijk wat kleffe sms'jes. Maar goed... niet op gereageerd. Ik stond rond een uurtje of 9 op.... Stapte met mijn goede been uit het verkeerde bed, en verwisselde mijn wat flodderige Jack (waar ik me 9 van de 10 keer mee vertoon:) voor een mooie zwarte blouse met goede Jeans. Ik poetste mijn schoenen en niet veel later vertrok in een taxi naar Universiteit onbekend. Daar aangekomen stond ik een paar tellen met mijn mond open. Werkelijk prachtige gebouwen (groot), met veel studenten, allen in een zeer net pak. Ik was aangekomen bij de Marine Universiteit. Deze Universiteit leidt studenten op om kapitein te worden van de grotere boten (scheepvaart). Nog steeds was ik onder de indruk. Ik keek naar de gebouwen en naar de kunstwerken (betreft scheepvaart), had ik niet door dat een groepje studenten zich op mij heen had verzamelt. Op vriendelijke toon spraken ze mij aan. “Gelukkig” merkte ik al snel dat hun Engels niet als "native" was. Een paar tellen later zag ik pas Kien waarbij zijn “professionaliteit” wederom weer tot een dieptepunt was gedaald. Met een kleffe ondertoon nodigde hij mij uit om zonder mijn Schotse maten vanavond langs te komen bij hem thuis. Elk gesprek waarin ik begon over de school, studenten , college’s etc. wist hij zou te draaien dat het maar steeds over een ding ging.
Uiteraard niets tegen onze homoseksuele medemens. Zoals jullie weten was “de Janet” een goed lopende kroeg in het hartje van Nijmegen waar zowel homoseksuele, transgenders, als Medo’s meer dan welkom waren! Tevens bood deze kroeg ook onderdak aan werkelozen en minder bedeelden in onze samenleving. Voor de laatst genoemde doelgroepen was dit in hardnekkige tijden vaak hun enige uitvlucht..... Maar terugkomend op deze “wonderlijke” man, dit voelde wederom niet goed.
Toch heb ik daar een wiskunde college bijgewoond (overigens niet van Kien) en heb ik zelf ook even voor de zaal gestaan. Niet echt lang maar toch lang genoeg (15 min) om deze ervaring als een ware kick te omschrijven. Na het college herhaalde het tafereel zich met Kien. Tja.... het wordt eentonig. Maar ook voor deze baan heb ik bedankt. En nee hoor, ik heb hier absoluut geen moeite mee... ik vind het eerder gaaf dat ik zo’n dingen mee maak.
Na een weekje in Haiphong te hebben gewoond ben ik samen met Sim en Sam (nee geen stripfiguren) richting Hanoi gegaan. Sam(uel) and Sim(on) waren de buren in Haiphong (ook docenten). Hanoi zou the "place to be" zijn met Nieuwjaar. Overigens wordt Nieuwjaar niet echt gevierd hier. Vietnam viert namelijk het Aziatische Nieuwjaar wat plaatsvindt 30 januari. Maar goed. Op de dag zelf kwam iedereen vanuit Haiphong richting de hoofdstad en waren we al snel met een groep van 12 man. Klinkt allemaal heel spannend en vol verwachting.... Maar zo goed als mijn kerst was, zo sslecht/dramatisch was mijn Nieuwjaar. In een kroeg ergens in Hanoi werd ik op mijn rug getikt met de mededeling dat het al 2 minuten over twaalf was (ik had geen horloge). Geen aftelling, geen vuurwerk, geen oliebol, geen gezoen;), helemaal niets........ Op dat moment had ik het ook even zwaar te halen en ben ik ook redelijk op tijd naar huis gegaan. Maar goed... ik troost mezelf met de gedachte dat het 30 januari hier het dak eraf gaat.
Maar liefst 4 avonden vuurwerk, twee weken vakantie, 10 dagen festivals in de stad met verschillende podia.... dus hoop dan de schade in te halen.Ondertussen ben ik met Sim en Sam naar het midden van Vietnam gereisd (DaNang). Wat is het hier toch prachtig! Goede temperatuur (26 graden), heel veel zandstranden met een zwembare zee, een markt en eindelijk een zeer schone stad. We hebben dan ook de stoute schoen aangetrokken en hier een huis gehuurd voor tenminste 3 maanden. Een groot huis huis, 250 meter van het strand, in een rustige wijk. Menig avondje (nacht) neem ik dan nog even een duik na meestal een indrukwekkende pot “Farmer” te hebben gespeeld.
Sorry mensen, ik weet hoe koud het gaat worden komende week ;). Maar om het goed te maken.... Mocht er nog iemand denken, Nederland vrek maar, ik ga richting Vietnam.... dan bieden wij prachtige kamers, inclusief badkamer en al aan voor 6 euro (das overigens serieus dat wij hier kamers aanbieden ). Uiteraard kost dit ons ook wat geld.... dus het wordt nu echt tijd om te gaan werken. Komende maandag ga ik dan ook persoonlijk langs wat scholen.... Maar meer daarover in mijn volgende verhaal.
Mijn kerstkaarten voor de familie zijn helaas niet aangekomen maar terug gestuurd naar de plaatselijke postkantoor in Hailang. Maar ik probeer ze een dezer dagen nog een keer te posten. Maar hier alvast een digitale kerstkaart.
Vûr de Famelie
Leve Menssên. Ik wil degeine öet Blirick, Tegelen en Roosendaal, ein pèrsoonliêk berichje gêvën. Ik höpe det de ganze famelie een fien Kerst en een goï Niejoâr hëb gehad. De bèste winsen öet Vietnam. En neet tè veul büizen, wal kleppen ;). En dànke vur de fijne bèrïchtjês.
Hiel viel greutjes en Haije he,
Merijn
-
11 Januari 2014 - 17:04
Yvonne:
Hahaha mooie afsluiter!! En wat n verhaal weer.geweldig om te lezen ga zo door. Groetjes yvonne -
11 Januari 2014 - 17:42
Tante Peet:
Ha jongen. Wat fijn om weer iets van je te horen.
Jeetje... wat maak je allemaal mee: barretjes, café's, eten en drinken...
O ja: en ook 1 x 15 minuten college gegeven!! Je zult wel bekaf zijn, of niet?? Zal ook eens aan mijn directeur vragen of ik op deze manier toch mijn volledige salaris krijg...
Haha, nee hoor jong... geniet er maar van!! Dit is een ervaring voor je hele leven.
Ik stelde me echt even voor hoe jij op die brommer zat met: je hele hebben en houwen. Lijkt me echt lachen!!
En zoals ik je al beloofd had... met oud op nieuw hebben we ook aan jou gedacht!! Al zul jij wel (door het tijdverschil) in je bed hebben gelegen!!
Wat schrijf je trouwens goed in ons dialect... Je kunt wel zien dat jij all-round bent!! Misschien kun je, als je weer terug in Nederlands bent, bij ons les komen geven!!!! Ik houd wel een plaatsje voor je vrij!!
Lieve jongen, weer heel veel groetjes uit het prachtige Tegelen en een hele dikke kus van tante Peet. -
12 Januari 2014 - 22:46
Ton Cornelissen:
Ha die Merijn,
Zo te horen gaat het prima met je. Wat schrijf je leuk zeg.
Fijn dat je het zo naar de zin hebt en schijnbaar leer je ondertussen ook een heleboel.
Merijn geniet ervan en blijf ons op de hoogte houden.
Jongen veel liefs,
Ton
-
13 Januari 2014 - 07:28
Inge:
Wat schrijf jij toch mooi (grappig maar toch serieus)!!!! Elk verhaal lees ik graag!!! -
13 Januari 2014 - 21:40
Wieteke:
Hey hey,
Wat een mooi verslag. Echt kei leuk om ze iedere keer weer te lezen.
gr wieteke -
16 Januari 2014 - 12:25
Niek Van De Klundert:
Leuk om te lezen Merijn! Als het met de wiskunde niet lukt kun je altijd nog reisverslagen gaan schrijven! -
16 Januari 2014 - 14:12
Ingmar:
Wa'n vent bende ook hè.... -
18 Januari 2014 - 11:39
Jacqueline:
Hadie Merijn.
Zo,ik ben nu pas bekomen van het contact wat we onlangs hadden. Hahahah het was n echte schok, maar wel n aangename. ;-)
Met oud en nieuw hier heb ik natuurlijk [zoals beloofd] eerst n glas gedronken op Sandrine en daarna een op jou. [ of zou de fles leeg hebben gemoeten?]
Nu ff serieus.
Jemig man wat schrijf je weer n leuke verslag. En wat je allemaal niet mee maakt en vooral ook wie je ontmoet of tegenkomt. Bietje jaloers ben ik wel.
Dat lesgeven komt vast goed, langzaam met veel geduld. Maar ooit wordt het n volledige baan hoor, daar ben ik van overtuigd.
Ga je meteen voor de directeurs functie dan raad ik je aan om ff n pak op maat te laten maken voor n euro of wat.
Maar alle gekheid op n stokje. Wie wil jou nou niet op z'n school.
Op n brommertje met je uitrusting komisch gezicht. Zie het zo voor me. Maar wat moet dat moet. toch?
Ik wens je ook de 30e nogmaals een heeeeeel gelukkig nieuwjaar. Ben benieuwd hoe je dat gaat beleven daar.
En wat betreft het geheimschrift voor jou familie. SORRY mensen maar ik heb het kunnen lezen.
houdoe uit eersel
-
18 Januari 2014 - 19:17
Lei Mattheijssen :
Ha ouwe rocker, wat weer een prachtig verhaal zeer zeker dat verhaal over die Schot
even een tip een vla bodem in de broek doet wonderen
Heb afgelopen week mijn 62ste verjaardag gevierd, met o.a. Wiek en Ineke
Michiel en Yvonne, de pintekes Warsteiner gingen er behoorlijk goed in en waren
niet veel duurder dan dat ding dong bier in Vietnam
Met op de achtergrond de nieuwste c.d. van Motor Head, werd menig kratje
soldaat gemaakt, wens jou weer heel sucses en wijsheid toe
een nog ouwer rocker uit Blerick en natuurlijk Tante Ali
-
20 Januari 2014 - 22:28
Anja:
Ha die wereldreiziger
Wat heerlijk om jouw avonturen te volgen, jij loopt in ieder geval niet in 7 sloten tegelijk.
En er ligt in ieder geval een toekomst als schrijver voor je weggelegd.
Lieve Merijn ik hoop dat je nog heel veel mooie avonturen mag mee maken
lieve groeten uit Eersel -
23 Januari 2014 - 12:55
Lisanne:
Yooo Merijn!
Supertof om te lezen weer! Veel herkenbaar ook, al heb jij natuurlijk een heeele andere reis dan ik. Supervet wat je allemaal meemaakt, en leuk dat je zoveel leuke mensen ontmoet^^ Ben behoorlijk jaloers.
Geniet er nog van daar!
Groetjes, niet uit Eersel, maar wel van van Eersel ^^
Lisanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
